เนื่องจากปัจจุบันเทคโนโลยีได้ก้าวหน้าไปมากกว่าแต่ก่อน ดังนั้นการปริมาณการใช้ข้อมูลก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย การใช้เทคโนโลยีแบบเดิมในการเก็บข้อมูลเช่นการ เก็บข้อมูลในยุคแรกๆ ของระบบคอมพิวเตอร์มักเก็บอยู่ในรูปของ Text File ซึ่งมีข้อจำกัดหลายด้านเช่น ไม่มีความสัมพันธ์กันของข้อมูล และขนาดของ File ถ้ามีขนาดใหญ่มากจะทำให้การประมวลผลช้าลงไปมากเช่นกัน เพราะยังไม่มีการจัดการกับ File ที่ดีพอ ดังนั้นในยุคถัดๆ มาจึงได้เสนอแนวคิดเรื่อง Relational Database ขึ้นเนื่องจากต้องจัดการกับข้อมูลที่มากขึ้นและข้อมูลเองก็มีความสัมพันธ์กัน
แต่การใช้ Relational Database ก็ยังไม่สามารถตอบโจทย์ด้านความสัมพันธ์ได้ดีนักเนื่องจากในโลกแห่งความเป็นจริงมักใช้การนิยามตามแนวคิดของ Relational Database ได้จำกัด ประกอบกับแนวคิดของการโปรแกรมเชิงวัตถุ (Object oriented Programming) เป็นตัวทำให้เกิดความแตกต่างระหว่าง ภาษาโปรแกรมกับ Relational Database มากยิ่งขึ้นซึ่งเรียกว่า Object-relational impedance mismatch เนื่องจาก Object-oriented paradigm มีพื้นฐานมาจากแนวคิดของ software engineering แต่ Relational paradigm มีพื้นฐานมาจาก mathematical กล่าวคือ Semantic ของ Relational ไม่สามารถตอบโจทย์ของโลกแห่งความเป็นจริงได้อย่างพอเพียงเพราะในขั้นตอน Software Design จำเป็นต้องแปลง UML ที่ System analyst Design ซึ่งในปัจจุบันมัก Design ในรูปแบบของ Object Model มาอยู่ในรูปของ Physical Data Model จึงจะทำในส่วนของ Database Design ได้และในขั้นตอนการเขียนโปรแกรมก็จำเป็นต้องแปลงจาก Object Programming มาอยู่ในรูปของ SQL Command เพื่อติดต่อกับ Database
คลิกเลยครับhttp://blog.v6hp.in.th/myknowledge/object-database/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น